Toekomstscenario's schetsen een somber beeld van wat ons in West-Europa de komende vijftig jaar te wachten staat. Er doemt een landschap op dat niet bepaald gastvrij of ontspannen overkomt. Het is een verstedelijkt landschap, waarin arm en rijk gescheiden leven in een maatschappij die uitermate complex is en waarin technologische veranderingen elkaar steeds sneller opvolgen. Perioden van groei, stagnatie en recessie wisselen elkaar in hoog tempo af.
In zo’n samenleving, die nu al zijn schaduw vooruitwerpt, is het allesoverheersende gevoel dat de tijd dringt. Onophoudelijk zit de tijd ons op de hielen. Tijd wordt vooral nog als een dwangmatig regulerend principe of een economische wet gezien, die ten volste benut en rendabel gemaakt moet worden. Dit alles leidt ertoe dat tijd als het ultieme schaarsteproduct wordt ervaren.

In Stil de tijd neemt Joke J. Hermsen de tijd en de tijdgeest kritisch onder de loep. Met behulp van denkers als Henri Bergson, Alain Badiou, Paul Virillo, Ernst Bloch en Emmanuel Levinas ontwikkelt zij een nieuwe visie op het fenomeen tijd. Zij stelt belangrijke vragen als: `Van wie is de tijd?', `Heeft de tijd een begin en einde?' en `Bestaat er nog een persoonlijke tijd?'. Tegen de huidige tijdgeest in verkent zij in kunst en literatuur het belang van rust, vertraging, verveling, aandacht en wachten. Ervaringen die sinds de Oudheid als de belangrijkste voorwaarden voor het denken beschouwd werden, maar in het huidige economische tijdsgewricht op weinig waardering hoeven te rekenen. Ten slotte schetst Hermsen de politieke en sociale gevolgen van onze rusteloze en in meerdere opzichten op drift geraakte samenleving.